Ik houd mijn oog gericht op de Heer

Teksten : Psalm 25 :12 - 15  en Mattheus 7 : 1-5

Het is nu de 3e zondag van de 40 dagen tijd, welke  ‘Oculi’ (Mijn ogen) wordt genoemd. Dit komt van de eerste woorden uit een oud lied. Wat zegt: “Mijn ogen zijn altijd gericht op de Heer” en verwijst naar Psalm 25:15. Een beeld, wat past onder het Oude Testament en vertelt hoe ik God mag zien en kennen. Dat is het mooie van de les van die eenvoudige herdersjongen, die met God wandelde.  Later was hij, David een leider van het volk van God en ook profeet en priester. Hierin was hij een beelddrager van Christus als koning, profeet en priester.

Psalm 25:15 Ik houd mijn oog gericht …….

Tijdens natuurfilms worden er dieren gespot met een camera die constant hen in beeld heeft. Toch zien we dat de natuurfilms uit verschillende shots bestaan. Deze worden aan elkaar gemonteerd tot één geheel met een commentaar op wat je ziet met muziek en geluiden voor de sfeer, waarin het plaatsvindt weer te geven. Zou je de muziek of geluiden weg doen, krijgen we de ouderwetse slapstickfilm, die alleen bewegende beelden geeft. Een deel van de informatie zullen we daardoor niet meekrijgen van wat er te zien is en gebeurt.

Tijdens een busreis in een stad is er een gids of reisleider aanwezig.. Door de informatie die door de reisleider wordt verteld  over de achtergrond, de geschiedenis en wetenswaardigheden komen gebouwen en gebeurtenissen tot leven. Een stad bezoeken en dit horen maakt het een stuk interessanter om er rond te toeren en bezienswaardigheden te bezichtigen.

Wanneer we in Psalm 25 lezen komt er een heel verhaal naar ons toe. Wanneer we de Psalm als tekst lezen, zien we dat David, als Psalmschrijver 37 x in zijn gebed de Heer aanspreekt en door de zinnen naar Hem verwijst. En iedere keer zien we in het spreken en denken, dat God centraal staat. En ook zien we dat David zijn eigen nood onder de aandacht van God brengt.  In de verzen 16 – 21 spreekt David indirect over God en vraagt hem te helpen (7x)

Wanneer kinderen hun mama of papa nodig hebben, dan lijkt het wel of zij steeds hetzelfde roepen. Juist kleine kinderen doen dit, omdat deze niet altijd kan verwoorden wat het voelt, denkt, ziet en nodig heeft. Ouders kennen hun kroost en weten door de klank en houding van het kind wat het bedoeld.  Zo hadden wij bij één van onze jongens dat deze midden op de middag kon zeggen: “Ik heb honger.” M.a.w. ik zou graag een koekje of snoepje willen. Dat laatste hebben we ook moeten leren noemen om duidelijk te maken wat hij bedoelde te zeggen.

Wat kinderen ook doen is kijken naar hun ouders. Zij leren spelenderwijs en groeien naar volwassenheid. Zij doen en spelen na wat zij zien, horen en weten. Daardoor oefenen zij in vaardigheden, die later inzetbaar zijn om hun weg in het leven te zoeken. Maar ook het voorbeeld van vriendjes / vriendinnetjes spelen daarin een rol. Elkaar nadoen en na praten. Dat geeft weleens verrassende situaties.

In Psalm 25 is het duidelijk dat David zich richt op Wie God is en wat Hij spreekt en doet. Dat geeft hem richting in zijn denken, doen en laten. Hij spreekt waarheden uit, die een houvast zijn in zijn leven. Mensen, die te maken hebben met veranderingen, zoeken naar de houvast, die zij in hun leven kennen. Om zich veilig te voelen, vallen ze daarop terug. Zij spreken en noemen dit als zij iets zien dat afwijkt van wat zij weten. Wij kennen daar uitspraken van, zoals : “Vroeger was het anders.” of  “Bij ons is het de gewoonte, dat…” En wij doen “altijd” en “nooit” dit en dat…. We proberen er de grenzen aan te geven en te ontdekken waar iets naar toe leidt of waar het vandaan komt.

Nu schrijft David in vers 15 : Ik houd mijn oog gericht op de HEER, hij bevrijdt mijn voeten uit het net. Ook al gebeurt er heel veel met en om mij heen, ik houdt vast aan Wie God is. Ik blijf heel dicht bij wat mij geleerd is en wat ik van God weet. En ook, Hij is niet alleen een God, die ik ken van wat anderen hebben verteld, maar ik heb Hem ook leren kennen als de God die mij in het oog houdt en over mij waakt. Bij Hem voel ik mij veilig.

Een welbekende spreuk is : “God heeft geen veilige reis belooft, maar wel een behouden aankomst.” Dat wil zeggen, dat ons niet altijd de moeilijkheden op onze pad bespaard worden, maar dat ons leven wel verborgen en veilig is in Gods hand. Hij zal ons leiden op onze wegen, zodat we op onze eindbestemming aankomen. Toch wil er wel eens wat opdoen, waardoor we het zicht kwijt raken op die mooie horizon van het geloof. Dat we in de knel komen en door omstandigheden of keuzen vast komen te zitten in leugens en lasten.

David vertelt erover, dat God degene is, Die de uitweg weet. Wil je God volgen, zal je in Zijn voetsporen wandelen. Dat is wat we steeds weer terug krijgen in het Oude en  Nieuwe Testament : Overdenk dag en nacht de Woorden van God in je leven en laat je leiden door Zijn Geest om in het juiste spoor te blijven. Waar zaten de slangen in de woestijn? In het stof van alle dag en zij beten. De zorgen van ons leven kunnen open deuren zijn naar influisteringen van de boze, die ons weg wil trekken van God.

Jezus spreekt in Mattheus 6 : 22 dat we ons oog schoon moeten houden. De manier, waarop wij naar iets kijken, heeft alles te maken hoe we denken en besluiten hoe we er mee om willen gaan. David koos in de meeste gevallen om het te zoeken bij God en Zijn Woord. Dat waren de bakens langs de reis, die hij door het leven maakte. Aan de hand, daarvan wist hij veilig langs allerlei uitdagingen en gevaren te komen. Maar durfde ook de uitdaging van het conflict aan te gaan.  

Wat lezen we in verder in het Nieuwe Testament : 1 Joh. 1 : 5-7 God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis. 6 Als we zeggen dat we met Hem verbonden zijn terwijl we onze weg in het duister gaan, liegen we en leven we niet volgens de waarheid. 7 Maar gaan we onze weg in het licht, zoals Hijzelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, Zijn Zoon, ons van alle zonde. We zien op grond van het volbrachte werk van Christus, dat er een nieuwe weg mogelijk is, wanneer we door verkeerde keuzes en wegen van God zijn afgedwaald. Het opent onze ogen voor Zijn Waarheid, Liefde en Genade. Dat is niet eerst zien en dan geloven, maar eerst Ja tegen God zeggen en ontdekken en ondervinden dat Zijn Woord waarheid is en wij Ja en Amen daarop kunnen zeggen.

Een van de dingen, die wij als mens van nature geneigd zijn, is het kijken naar anderen, die het fout doen. We kijken, wanneer het niet goed gaat in iemands leven, waar het fout is gegaan en weten dit uitgebreid te benoemen. Het wonderlijke is dat we vaak snel kunnen aanwijzen wat wij zelf ook doen. De grootste ergernissen aan een ander lijken ook in ons te zitten. Alleen zijn we ons er niet altijd van bewust. We zijn dan van mening dat onze zienswijze de enige en juiste is, maar zien de strepen op onze levensramen niet meer, waardoor Gods licht wordt vertroebeld en ons zicht minder is geworden.

Die ervaring had ik, toen ik mij realiseerde dat mijn zicht minder was en dacht dat het lag aan vermoeidheid. De teksten in de Bijbel en op het scherm werden naarmate de tijd vorderde steeds waziger. Als ik het van dichtbij probeerde te bekijken, moest ik het juist meer van mij afhouden. Toen er een oogmeting werd gedaan was het duidelijk dat ik een leesbril nodig heb. Nu merk ik, dat het lezen met bril mij veel gemakkelijker afgaat. De tekst is als vanouds weer duidelijk te lezen. Mensen, die op een afstandje van een persoon of situatie staan, kunnen soms helder de zaken benoemen en aanwijzen wat nodig is. Zelf hebben we dan een eyeopener nodig, een inzicht, die ons helpt om te zien waar het om draait.

Ik heb  ontdekt in het dagelijks verkeer, omgaan met anderen, dat ik last kan hebben van de balk, terwijl de ander een splinter had. Mijn oordelen bracht boosheid, ergernis, verkeerde houding in mij naar boven. En meende ook nog dat ik in mijn recht stond. Zo ben ik gaande weg mijn leven en rij-ervaring er achter gekomen, dat ik dezelfde dingen doe en anderen daarmee te kort doe. De Bijbel spreekt op verschillende plaatsen over het niet oordelen van anderen. “Oordeelt niet, opdat je niet geoordeeld zal worden.”

In de gelijkenis van “de balk en de splinter” uit Mattheus 7 staat in vers 5 “Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen.” Veel mensen weten niet, wanneer een paspoort of een geldbiljet vals is. Op het oog lijkt het allemaal hetzelfde. Maar een getraind oog zal snel opmerken, dat er iets aan de hand is. Zo wil de Heer ons dagelijks leren vanuit Zijn Woord en door Zijn Geest hoe we dicht bij Hem kunnen blijven en leven vanuit zijn liefde. Als Gods waarheid niet duidelijk voor ogen staat, kunnen andere stemmen makkelijk proberen in onze gedachten en levenspatronen binnen te komen.

Daarom dat Hebreeën 12 : 2 spreekt over ons oog gericht op Jezus houden.

Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, liet Hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.  Dit spreekt dat onder het Nieuwe Verbond hoe het mogelijk is, dat wij van binnenuit kunnen veranderen.

Daarom dat dit vers ons oproept om voor ogen te houden waarvoor en waartoe Christus de weg van het lijden, sterven en de opstanding uit de dood is gegaan. Om Gods grote Liefde in ons hart uit te storten, zodat wij als veranderde mensen zouden leven. Jezus heeft dit mogelijk gemaakt. Het is aan ons om de keuze, elke dag weer om samen met Hem de dag door te gaan in afhankelijkheid van God. Niet meer IK op de troon van mijn leven, maar Hij is Degene die de leiding heeft.

Dat is aan de ene kant een proces van vallen en opstaan. Ontdekken en leren toepassen. Aan de andere kant is het een keuze, die David in Zijn leven had gemaakt. God stond bij Hem boven aan alles. Of ze hem nou vals beschuldigden, vervolgden of dat hij de kans had om menselijk gesproken zijn vijand te pakken. Hij koos altijd de kant van God en ging met respect voor God en met zijn medemens om. Hij zag helder, waar het op aan kwam. Ook wij mogen en kunnen zaken helder zien in ons leven. Door naar onze Heer te kijken en onze verwachting in alles op Hem te hebben. Niet passief, door maar af te wachten, maar juist actief door samen met Hem te gaan. Dagelijks in gesprek zijn met onze Hemelse Vader, die de Heilige Geest heeft gezonden en Zijn Woord heeft gegeven als leidraad voor ons leven.

Zijn Woord verspreid licht, wanneer wij deze openen. Geloof is de sleutel.  Hij is de Weg, waarop wij mogen gaan en vertrouwen. In Hem staan we sterk. “Hij heeft geen kalme reis belooft, maar wel een behouden aankomst.” De vraag die openblijft: Wat wilt u? Zien op God / Jezus en uw leven in Zijn hand toevertrouwen.

De belofte is dat we scherp zullen zien, waarom Jezus naar de aarde moest komen en verzoening brengen tussen mij, anderen en God. Niet om maar door te blijven leven, zoals ik deed. Maar juist een leven te ontvangen en hebben, waarin Hij aan mijn kant staat. Zijn gedachten over ons zijn hoopvol, liefde en laten zien, dat we een glansrijke toekomst hebben. Ook al is er veel mis in deze tijd.

De signalen lijken ons te vertellen, dat we aan de verliezende kant zijn. En we moeten vrezen voor ons leven. In Hem zijn we meer dan overwinnaars. Kom en grijp de hand van God en richt je met alles wat in je is op Hem. Hij is “de grondlegger en voltooier van ons geloof”. Dan zul je net als David en nu in Christus scherp zien. 

Het Woord is dichtbij ...

Tekst : Romeinen 10: 8-13

Elke dag horen we mensen om ons heen en op de tv dingen zeggen. Soms gaat het ons oor zo voorbij en lijkt het wel of we het niet horen. We zijn met onze gedachten er niet zo bij. Andere momenten zegt iemand iets en dat raakt ons enorm. Daar kunnen we lang bij stil staan door er zelf over na te denken. Er met anderen over te praten. Praten kan soms een vorm van hardop nadenken zijn. Zeker als een woord / gedachte hard naar binnen is gekomen en ons persoonlijk heeft geraakt.

Zo is het ook met het woord uit : Romeinen 10: 8 – “Maar wat zegt zij? Dicht bij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord van het geloof, dat wij preken.” Het woordje “Maar”  zegt : Let op er is verschil met wat er net is gezegd. Het gedeelte hiervoor spreekt over de vervulling van de wet is Jezus Christus, waardoor we niet meer onder de wet zijn, maar door geloof gerechtvaardigd worden voor God. Dus je zou kunnen zeggen dat er verwezen wordt naar een belofte van God voor elk mens, die het karakter en hart van God draagt. Die belofte wordt dan een woord van hoop, geloof en liefde (1Cor. 13: 13) Gods uitreikende liefde naar elk mens.

Rom. 10:8 - Maar “wat” zegt zij?

Het woordje “wat” spreekt over de inhoud van de boodschap. Wat is het woordje van communicatie? – “Van Zender naar ontvanger”

Maar wat zegt zij? – Wanneer de boodschap van het Woord van God is gesproken, wil nog niet zeggen dat iemand heeft gehoord ‘wat’ er gesproken is. En gelijk begrijpt de strekking van de boodschap is. Ontvangen van het Woord is een wonderlijk proces.

Wat God door iemand heen wil zeggen, maakt een reis van zender naar ontvanger, die opnieuw een gezondene wordt om te vertellen wat God heeft gezegd.  m.a.w. Een reis van informatie. Tijdens het communicatieproces wordt de informatie, die de zender en ontvanger uitwisselen voortdurend vertaald en geïnterpreteerd.

Wat zich tussen mensen afspeelt kun je zien en horen.  Je hoort iemand spreken en je ziet de lichaamstaal, die hij gebruikt. Er is een ook een stukje wat niet zichtbaar is voor de buitenwereld, dat speelt zich af in jezelf. Je gedachten, gevoelens en emoties. Dat is een proces op zich.

Een spelletje dat wel eens wordt gebruikt voor communicatie gaat als volgt: Er wordt elkaar een rij of kring gevormd. De eerste krijgt een zin in het oor gefluisterd. Deze moet dit door geven aan de volgende. Iedere ontvanger moet het doen met één keer horen, onthouden en doorgeven. Het mooie is dat van wat er oorspronkelijk letterlijk wordt ingefluisterd is vaak bij de laatste een heel ander verhaal.

Hoe gaat het in zijn werk wat binnen in ons plaatsvind? 

A.    Je ontvangt een boodschap, die bestaat uit allerlei signalen.

B.    Elk signaal roept herinneringen, gedachten, gevoelens én emoties op.

C.    Je herinneringen, gedachten en gevoelens – dat wat je weet, denkt en voelt – bepalen de boodschap, die je zendt.

Onze reactie : Tijdens die reis zijn je kennis, gedachten, gevoelens én emoties toegevoegd. Samen vormen ze je interne reactie. Hoe je jouw interne reactie bewerkt tot een passende boodschap aan de ander, maakt of je al dan niet een goed gesprek hebt. En maakt de manier hoe je communiceert.

Soms zijn de gedachten en gevoelens zo heftig, dat je alleen maar daar aan kunt denken. Je kunt niet meer goed nadenken over de signalen van de ander en hoe je daarop wilt reageren. Er is teveel ‘ruis’. Je interne reactie wordt dan teveel ‘gekleurd’ of ‘ingevuld’ door jouw gedachten en gevoelens. Dan heb je tijd en ruimte nodig om daar over na te denken, te laten bezinken, voordat je er een reactie op kan geven die past in het gesprek. Of die je wilt / kunt geven op de boodschap.

Wanneer het Woord van God tot ons komt. Maakt het in de mens heel veel los. Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, en het dringt door tot op de scheiding van ziel en geest, van gewrichten en merg, en het oordeelt de overleggingen en gedachten van het hart. – Hebreeën 4:12

Het Woord van God – de Bijbel is geïnspireerd door de Heilige Geest en door Gods dienstknechten opgeschreven. Zij van wie o.a. staat beschreven dat de Geest van God op hun leven was. Hun bron kwam uit de hemel. Had geen oorsprong in het leven op aarde, maar had wel zijn doel en bestemming om op aarde te worden geschreven en uitgesproken.

Wij, mensen, genoemd naar de eerste Adam, zijn van klei, aarde gemaakt. En verbonden met de wereld, waarop wij leven. Door de 2^e Adam, Christus zijn wij levend gemaakt en verbonden door de Geest met God. Hij is onze Hemelse Vader. Wat wij vaak merken op deze wereld, waarin wij leven is dat onze innerlijke mens niet altijd mee communiceert met de boodschap, die we van God hebben gekregen.

De reacties in ons innerlijk gaan regelmatig in tegen dat wat uit God is. Jezus en de apostelen noemen het dat het uit de geest is. Maar de natuurlijke mens zonder God kan alleen in het hier en nu kijken, denken en handelen. Zij verstaat van nature niet wat van God komt. Daar wil God het geloof als een geschenk geven om als het ware de sleutel tot de Koninkrijk van God te ontvangen.

Het Woord van God en Gods Geest helpt ons daarbij om te onderscheiden wat van God is, wat van de mens is en wat van de boze is. Zodat wij samen met God de juiste keuzes in ons leven kunnen en zullen maken. Het versterkt en bemoedigt ons. Doet een sterke oproep en vuurt ons aan om het juiste te doen. Zodat ons leven, als Gods afgezanten beantwoord aan de boodschap van hoop, geloof en liefde. Gods hart en karakter krijgen dan steeds meer vorm in ons hele bestaan.

Rom. 10 : 8 – Maar wat zegt “zij”?

Wie is zij?  Antwoord:  Geloof uit gerechtigheid - Romeinen 10 : 6

Dit geloof wordt naast de gerechtigheid uit de wet geschreven. Binnen de wet was de opdracht om aan de gehele wet te houden. En alles ervan te doen. Gerechtigheid uit geloof beschrijft hoe dit kan komen in een mensen leven. Een God die uitreikt naar de mens, niet op basis van zijn werken, maar op basis van Christus, Die de weg is gegaan en de wet heeft vervuld. Op basis van Zijn keuze om de mens lief te hebben en een hand te reiken. Een liefde, die de mens met God verzoend. Een verzoening, die de relatie tussen God en de mens herstelt.

Rom. 10:8 - “Dichtbij is het Woord, in uw mond en in uw hart”

Was het Woord ver weg dan? Of had het eerst een andere plaats? –

God is altijd nabij zijn volk geweest. Zijn meesterplan is altijd geweest om uit te reiken naar de hele wereld. Tegen Abraham zei God: In uw zaad zullen alle volken gezegend worden. Uit het nageslacht van Abraham kwam Jezus, die Zijn leven gaf voor de hele mensheid. 

Rom. 10:8 – Dit is “het Woord van Geloof” dat wij preken.

Het Woord van Geloof – Dat is geen woord / grieks logos zonder leven. Het is niet naar de letter, maar naar de Geest, geboren uit de opstanding en Geest van Christus.  Rhema – Hij werd en is het vleesgeworden Woord dat onder ons heeft gewoond. Hij is het Levende Woord dat door geloof in ons wordt geplant, zodat het wortel kan schieten in ons en Hij meer en meer in ons leven zal worden. Daarvoor is openbaring van God  nodig voor degene die het Woord brengt / preekt en degene die het hoort en aanneemt.

De afstand tussen de 1^e en 2^e adam wordt in Jezus weggenomen. Jezus was bereid onder de 1^e adam geboren te worden als ieder ander mens. Toch heeft de gevolgen van de zonden Hem niet te pakken gekregen en is Hij als een zondeloos lam ter slachting gebracht aan het kruis op Golgotha. Waar Hij zelf het leven heeft afgelegd. Naar de woorden dat Hij zei: “Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af. Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen; dit gebod heb Ik van mijn Vader ontvangen.” – Johannes 10 : 18

Handelingen 9 : Paulus ontmoet Jezus

Na de opstanding van Jezus kwam Paulus op de weg naar Damascus de Heer tegen, Die tot hem sprak. Wat verborgen was voor hem, werd openbaar in de ontmoeting met Jezus. Toen Paulus in Damascus was, kwam Ananias. De Heilige Geest openbaarde dat Paulus een broeder in Christus geworden was. Dat wist nog niemand en God gaf het te kennen aan Ananias voor wie dit feit nog verborgen was.

Cadeau

Je zou kunnen zeggen met een voorbeeld van een cadeau voor iemand, die jarig is. Bij een verjaardag wordt een verrassing gemaakt / gekocht en aan de jarige gegeven. Zolang het is ingepakt of verborgen op een ander plaats, is het nog niet bekend wat het zal zijn. Aan de vorm van de verpakking kun je al meer raden wat er in zit. Totdat de bedekking er afgaat en je het helemaal ziet. Dan wordt het voor iedereen zichtbaar, die er bij is.

Zo is het ook met Romeinen 10 : 9 waar staat : Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden. Het woordje als is hier een belangrijk woord. Vroeger werd gezegd : “Als bestaat niet.” Kortom je verzint een eind en praat maar in de lucht. Hier wordt het bedoeld met “Wanneer”. Wat meer aangeeft : Toen het cadeau nog in gepakt was, was het een verrassing, die je niet kon zien en direct aanraken. Nadat je het cadeau had uitgepakt is het jouw eigendom geworden.

Dat betekent dus, wanneer je nog jarig moet worden. Er gewacht moet worden op: Als = een actie die eerst moet plaatsvinden, die nog niet eerder is gedaan. Kan bij herhaling worden toegepast. Wanneer het gaat om het belijden “Wie” Christus is, zal dat niet één keer in het leven zijn, dan het moment waarop wij tot inzicht zijn gekomen van Wie “de” verlosser is. Dagelijks mogen we Zijn naam bij herhaling belijden als “onze” Verlosser en Heer. Van iemand houden doe je niet door één keer te zeggen, dat je van elkaar houdt, maar mag steeds weer herhaalt worden in relatie tot elkaar als een uitdrukking van ons hart en handelen.  

Het is niet een opgelegde of geleerde boodschap van buiten af, maar een persoonlijke overgave naar Christus toe. Daarom de volgende “als” : dat we Jezus met mond belijden en met ons hart geloven.  Dit kan vergelijken met een stekker, die wel bij het stopcontact ligt, maar nog niet verbonden is met de stroom, zodat de lamp gaat branden.  Er is een actie nodig om stekker en stopcontact met elkaar te verbinden. Hart en mond horen in het geloof bij elkaar.

De verzen  10 – 13 Vertellen ons over belijden en gered worden. Geloven en vertrouwen. God Dezelfde is voor iedereen die Zijn Naam aanroept. En wanneer we de naam van de Heer aanroepen, komt er redding. Die redding gaat van God uit. Hetgeen waardoor dit mogelijk kan worden is al door de wandel, lijden, sterven en opstanding van Christus mogelijk gemaakt.

Het is aan elk mens om daar een antwoord op te geven. Wij als kerk geven met elkaar door de liederen die we zingen, de gebeden die we bidden en het Woord wat we lezen getuigenis van ons geloof in God. Wij als kerk zijn een getuigenis van Gods Woord in een wereld die zoekende is. Laten wij als verwijs borden zijn, die aangeven dat God niet ver weg is en naar ieder mens wil luisteren die tot Hem bidt / komt / zoekt.

De manier waarop wij praten, omgaan met hetgeen ons moeilijk maakt, de ander laat zien, wie de bron is in ons leven. Misschien gaan we struikelend achter Jezus aan, maar Hij bepaald het pad, waarlangs we kunnen gaan en samen met Hem de overwinning mogen halen en groeien in ons geloof.