Media

Via de link van Media (http://klank-bord.blogspot.nl/p/media.html)  kunt u vanaf vandaag preken beluisteren en bekijken.

Een voorbeeld is onderstaande video, gemaakt op de Grote Markt van Goes op zaterdag 16 mei jl. tijdens de Dag van Evangelisatie / Gospel Festival georganiseerd door Familytime Ministries.

Roeping van Mozes / Wij zijn overwinnaars

Tekst : Romeinen 8 : 31 -39 mn. 37-39 Wij overwinnaars met God

Romeinen 8:37-39 

Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad. 38 Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten,

God opent onze ogen voor de realiteit van Zijn werk. Hij wil ons maken als Zijn helden die overwinningen boeken. Zeker weten dat God aan je kant staat of beter gezegd, je weet zeker dat jij aan Gods kant staat en omdat Zijn liefde in jou is en steeds weer bevestigt dat Hij de levende Heer is. Dat ondervind je dagelijks door de goedheid van de Heer en verandering in je leven.

De omstandigheden, waarin we leven en doorheen gaan zijn niet altijd even ideaal. Het kan zijn dat zaken ons overkomen en wij ongewild in problemen komen. Het kan zijn dat we door ons eigen toedoen in situaties belanden

die niet echt handig zijn en we ook de genade van de Heer nodig hebben. 

Vanuit Zijn vergeving, kracht en liefde kunnen we opstaan en opnieuw kiezen wat God voor ons heeft. Het is een keuze die we krijgen net als Jozef als slaaf en Mozes als schaapsherder om in onze omstandigheden te vertrouwen op Hem. Hij is de Enige die de echte zekerheid in ons leven kan geven, dat wij veilig zijn en op de bestemming komen die Hij voor ogen heeft. Dat kan wel eens anders zijn dan onze verwachting.

Romeinen 8:39 noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.

Wanneer we boven of onder het gemiddelde komen van het gewone leven, zal blijken waar we ons aan vasthouden. Of wat we menen vast te houden en er niet is als het anders gaat. God is altijd bij ons : in het gewone, in de overwinning, maar ook in de diepte als het mis is.

Om tot de overwinning te komen in ons geloofsleven kan een hele weg zijn. In alle omstandigheden leren we God daardoor op een diepere manier kennen. Niet van horen zeggen maar doordat we zelf met God leren wandelen en luisteren naar Zijn stem. Hij is de Herder van de schapen, die ons welzijn op het oog heeft en Hem leren we vertrouwen en onszelf volledig aan hem overgeven.

In het leven van Mozes zien we hoe hij vanuit een gewoon leven als ieder van ons komt tot een leven met de Heer Die buitengewone dingen doet. Daarvoor moest Mozes afleggen wat hem als gewoon was en komen wat normaal is bij God.

Exodus 3: 1-6 Het verhaal van Mozes

1a Mozes nu was gewoon de kudde van zijn schoonvader Jethro, de priester van Midjan, te hoeden.

Binnen het verhaal van Mozes bij Jethro vinden we het gewoon dat Mozes de schapen hoedt. Mozes kwam uit een familie die de verhalen over God en volk aan elkaar vertelden. Hun aartsvader Abraham was naar Egypte uitgeweken vanwege de honger in het land. Als vreemdeling verbleef hij in Egypte. Hij was er niet om zich daar te vestigen. Zijn roeping was dat Hij met God op weg was naar het land die door God gewezen zou worden. En dat was niet Egypte.

Opnieuw is er een hongersnood en zend God een 2^e man naar Egypte : Jozef. Een bijzondere uitzending. Anders dan de roep, die Abraham kreeg en op pad ging met een verwachting dat God die tot Hem had gesproken ook hem zou leiden. Toch zien we dat de kern van Jozefs bewegen het geloof is in de God van zijn vaderen. Daar houdt hij zich aan vast en brengt God hem na 13 jaar op de plaats die nodig was om zijn familie, Gods volk te redden in de hongersnood. Het is farao, die Jozef en Jacob overhaalt om als familie in het beste deel van Egypte te gaan wonen.

Nu bijna 400 jaar later komt Mozes, hij was bijna vermoord als baby, gekomen aan het hof van farao als prins van Egypte. Hij was 40 jaar toen hij zijn titel en plaats verloor aan het hof door zijn eigen toedoen, omdat er een ontwaken en bewust worden, dat zijn hart en bewegen bij het volk buiten het hof hoorde. Hij was niet één van de Egyptenaren, maar één van de Hebreeërs. Zijn opvliegend karakter had hem een zet gegeven om iets aan de misstanden te doen en doodde een Egyptenaar. Maar als prins van Egypte werd hij hiermee in één slag staatsvijand nummer 1.

Nu bijna 40 jaar later staat er, dat hij gewoon was om de schapen van zijn schoonvader te hoeden. Zijn nieuwe carrière en levenswijze had nieuwe patronen gegeven, een nieuwe familie, ander werk en nieuwe omgeving. Geen goud en dienstknechten, maar de harde wereld van een schaapsherder. En toch de ideale omstandigheid om God te gaan ontmoeten.

Om tot een nieuwe gewoonte en patronen te komen is een heel proces voor een snelle jongen als Mozes. Afleggen wat je al weet en gaan doen waar je misschien wel in de eerste instantie een afschuw van hebt. De tijd dat iets gewoon voor je wordt kost tijd, nieuwe keuzes en ondergaan van de verandering. De schapen waren de uitgelezen dieren voor hem om hem voor te bereiden op zijn roeping en taak, die hij later zou krijgen.

Zijn leven gaat zover voorbij, dat hij een nieuwe carrière als ‘de’ leider niet meer ambieerde. Hij was niet meer de man, die hij was in zijn jonge jaren. Zijn grote ambities waren één voor één in het gebied en de woestijn overgegaan naar leven als familie, werken als herder en wandelen buiten de dreiging van Egypte.

God had hij nog niet ontmoet, maar door overlevering wel in zijn leven had leren kennen. Nu kwam het moment dat voor hem en zijn nieuwe familie een hele verandering bracht. Mozes wordt geroepen om terug te gaan naar Egypte.

Het zou een tijd duren voordat zijn familie hem weer zou ontmoeten.

Exodus 3:1b - 2 : Eens, toen hij de kudde naar de overkant van de woestijn geleid had, kwam hij bij de berg Gods, Horeb. 2 Daar verscheen hem de Engel des Heren als een vuurvlam midden uit een braamstruik. Hij keek toe, en zie, de braamstruik stond in brand, maar werd niet verteerd.

God zoekt een gelegenheid om Mozes te spreken. Voor Mozes was het een keuze om met de kudde een andere weide te bekijken. Vanuit het natuurlijke bewegen komt het een bovennatuurlijke ontmoeting. We hebben een filmpje gezien van christenen, waarbij er duidelijk een engel te zien was in de vlammen van het kampvuur. Bijzonder, maar doordat het vast gelegd was op camera kon later gezien en getuigd worden deze gebeurtenis. Bij Mozes zien we dat alleen hij daar was.

Een kwaliteit, die naar voren wordt gebracht is dat hij opmerkzaam was en al snel ontdekte dat er bijzonders gebeurde. Wij hebben net als hij nodig dat we met geestelijke ogen kijken. Opmerkzaam zijn voor hetgeen God wil laten zien en spreken. Het kan zijn dat we tijd en gelegenheid moeten nemen om apart van het dagelijkse leven, gaan zoeken. Wat we zullen vinden, is hetgeen God kan bewerken. Wij hebben vaak al een voorop gezet doel, waar we naar zoeken. Mozes zocht land om te grazen voor zijn schapen, maar God gaf hem in het hart om af te wijken van zijn dagelijkse route.

Veel mensen willen graag verandering in hun leven. Maar veranderen houdt ook in dat je open staat voor nieuwe wegen, die nog onbekend zijn, waarvan je uitkomst van te voren niet kan voorspellen. Het is het loslaten van het vertrouwde en uitstrekken naar nieuwe dingen. God zei tegen Jozua: "Wees niet bang."

Hij was niet bang voor mensen, reuzen en het onbekende. Maar de verantwoording die hij ervoer om met het volk de missie te gaan, maakte hem afhankelijk van God. Zijn kracht was in het kennen van God en er voor gaan vanuit de relatie met God. Wij gaan vaak voor de troepen uit en rennen op het doel af wat wij voor ogen hebben.

Toch hebben we net als Mozes een opmerkzaam hart nodig om te ontdekken hoe God ons navigeert. De wereld bekijken vanuit Gods ogen en leren luisteren met de oren van de Heer. Niet ik sta daarin centraal met mijn emoties, gedachten en ervaringen, maar God heeft de leiding. Daarom dat Mozes op het verschijnsel af stapt en gaat bekijken wat er aan de hand is.

Opmerkingen

Mozes ontmoet de Heer. Mozes door woestijn naar andere graasweide. Wij gaan door de Here Jezus vanuit de woestijn van het leven naar grazige weiden en rustige wateren. (Psalm 23) Mozes ontmoet God door de brandende braamstruik. Wij ontmoeten God door de weg van het lijden, de doornenkroon en het kruis waar Jezus werd doorboord en wij gereinigd worden door het vuur van God – beproevingen in ons  en gereinigd leven door het bloed van Jezus.

Mozes ontmoet de Engel des Heren en krijgt een nieuwe richting in Zijn leven om het volk uit te leiden van het slavenhuis door de verlossing van de Heer. Wij ontmoeten Jezus en worden verlost van het slavenjuk van de zonde om als een gezondene anderen bij Jezus te brengen, zodat zij de verlossing in hun leven ontvangen.

Vragen

1. Heb ik Jezus ontmoet in mijn leven en ben ik in de richting gegaan die de Heer mij wijst?

2. Ben ik opmerkzaam om te ontvangen en zien wat God mij wil openbaren?

     Ons gebed kan zijn: Heer, open mijn ogen, opdat ik U zien kan.

Exodus 3:3  Mozes nu dacht: Laat ik toch dat wondere verschijnsel gaan bezien, waarom de braamstruik niet verbrandt. 4 Toen de Here zag, dat hij het ging bezien, riep God hem uit de braamstruik toe: Mozes, Mozes! En hij antwoordde: Hier ben ik. 5 Daarop zeide Hij: Kom niet dichterbij: doe uw schoenen van uw voeten, want de plaats, waarop gij staat, is heilige grond. 

God keek mee hoe Mozes reageerde en deed, toen hij het verschijnsel van de niet in brand staande braamstruik ging bekijken. Het was niet alleen dat God keek of hij het wel zag, maar wilde hem ook waarschuwen dat hij in de aanwezigheid van de Heer zou komen.

Daarvoor moest hij wel afgestemd zijn op Wie de Heer is. Niet zijn regels als : God accepteert me maar zoals ik er nu bij loop, maar Mozes moest zich aanpassen aan de Heer. Daar gold dat de plaats die door God heilige grond was voor het moment van de ontmoeting, vroeg om niet met de zandschoenen te betreden. Geen vuil van de wereld moet er aan ons kleven in onze handel en wandel, wanneer wij in Gods nabijheid willen komen. Weest heilig, want ik ben heilig.

Opmerkingen

God riep Mozes 2× Daarmee stond het vast dat God zijn onverdeelde aandacht wilde. Jezus riep zijn discipelen bij hun naam. God kent onze naam en weet wie wij zijn. Als uniek persoon word je door de Heer geroepen om Hem toe te behoren, lief te hebben en te aanbidden door een leven dat aan Hem is toegewijd. Een levensstijl die overeenkomt met de roeping waarmee we een plaats hebben vanuit het Koninkrijk van God in deze wereld.

Het roepen van de Heer heeft hier 2 betekenissen: God roept hem fysiek, en Hij roept Mozes voor een taak. Mozes aanspreken en instructies geven in het hier en nu – zie vers 5 doe je schoenen uit

God spreekt Mozes aan om zijn aandacht te krijgen, om te kunnen ontvangen / horen wat de Heer wil spreken en om te waarschuwen voor Zijn heiligheid en nabijheid. Mozes krijgt een roeping op zijn leven om een taak te doen – zie vers 10 Ik zend je naar farao om Mijn volk uit te leiden.

                                                                                                               

4 Roepingen van God aan de mens

* Oproep tot bekering en een rechtvaardig leven – Handelingen 2

* Roeping voor leiderschap - Mozes

* Universele oproep tot iedereen om tot de Heer te komen – Jesaja 55,    

   Openbaringen 22:7

* Oproep om te kiezen – Jozua 24:15 “Kies dan heden wie gij dienen wilt, maar ik    

   en mijn huis wij zullen de Heer dienen.”

Exodus 3:6 Voorts zeide Hij: Ik ben de God van uw vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob. Toen verborg Mozes zijn gelaat, want hij vreesde God te aanschouwen. 

Wanneer God zich bekend maakt, hebben we als mens de neiging om onze eigen tekortkomen te willen verbergen. In de tegenwoordigheid van de Almacht van God, kunnen wij niet bevatten dat God tot ons komt. Deze weg is in Christus geopend en mogen wij vrijmoedig tot God naderen. Die vrijmoedigheid groeit in ons leven tijdens onze wandel met de Heer. Hij bemoedigt en versterkt ons als een Herder die opmerkzaam is voor wie wij zijn en waar Hij ons naar toe wil brengen.

Hij maakt ons krachtige helden vanuit de zekerheid van het geloof, waar we vanuit Romeinen 8 zijn begonnen. Is er een verlangen naar verandering? Is er een verlangen dat God nieuwe dingen in ons leven gaat doen? Blijf dan niet waar je bent, maar ga naar Hem toe. Bid, zoek, huil, roep en open je hart volledig voor Hem. Met Hem zijn wij meer dan overwinnaars. We kunnen voorbij gaan aan wat God doet en dan had Mozes nooit ontdekt wat God tot hem wilde zeggen. Nu weten wij dat hierdoor er een ommekeer kwam in het leven van Mozes en ook een keer kwam in de situatie van het volk van God.

God wil een ommekeer geven door ons leven heen voor waar wij toe als Zijn kinderen zijn geroepen. Kom en omarm zijn roeping die wij als gelovigen hebben om een zout en een licht te zijn in deze wereld. Hij wil ons leiden en voorgaan. Laten we Hem volgen en doen. Hij maakt gevangenen vrij, bij Hem is er vergeving. Laten wij opstaan en naar Hem toegaan en met verwachting vervult  worden voor wat de Heer wil doen. Ook door mij. 

Ga en spreek op een nieuwe manier

Tekst : Exodus 4: 10 – 17 (HSV) 

Ontvangen / leren

Exodus 4:12 - Nu dan, ga, Ik zal Zelf met uw mond zijn, en u leren wat u spreken moet.

Dit is een les die wij als gelovigen allemaal te leren hebben.  De Heer geeft opdracht om  te gaan en vertelt niet wat Mozes moet gaan zeggen op de plaats waar hij de farao ontmoeten zal.  God wil geen ingestudeerd stuk, waarbij misschien een  eigen draai en invulling aangegeven kan worden.  En de Heer spreekt over een proces waar Mozes door heen gaat om te kunnen spreken op de missie, die hij krijgt van God. Als een discipel wordt hij, als het ware, er op uit gestuurd.

Zijn natuurlijke opleiding aan het hof van farao is niet de basis voor zijn spreken in opdracht van de Heer. Ook zijn tijd bij Jethro en zijn schapen is niet een basis voor Mozes, waarbij hij klaar zou zijn om zijn taak te doen. Hij moest net als Jozef, die uit de gevangenis kwam, bekleed worden met autoriteit om in opdracht van Zijn koning op te treden. Bij Jozef zichtbaar door de kleding van de farao, de wagen, de ring en de ketting. Bij Mozes was de staf als teken van de autoriteit en op die moment dat God het tegen hem zou zeggen. Hij kon niets ontlenen aan de stok in zijn hand, maar het Kairos moment,  Goddelijk moment, waarop God sprak en zich er aan verbond om Zichzelf te openbaren. Bij ons als NT gelovigen worden wij bekleed met de klederen van redding en eeuwige bestemming: verlossing, waarheid, gerechtigheid, geloof, Woord van God, Heilige Geest, bereidvaardigheid van het Evangelie van de Vrede, innerlijke ontferming, zachtmoedigheid, nederigheid, geduld etc. etc. etc. We worden bekleed met Jezus als mens en gemeente.

Het kleed wat  Mozes droeg om zijn taak te kunnen gaan doen, was nederigheid en zachtmoedigheid. Hij had al zijn ambities moeten afleggen. Om in plaats van een volk, schapen te gaan leiden. Zijn skills om anderen te overrulen met kracht, geleerdheid en autoriteit als zoon van het hof, was nu staande blijven in een hard bestaan als herder en God dienen in de eenvoudigheid van het leven. God had zijn bling bling ingeruild voor een karakter dat bestand zou zijn om de druk, die hij zou gaan krijgen met Gods hulp te dragen. Het ging niet meer om prins Mozes, maar om de grote Ik ben Die Ik ben , die het volk zou gaan uitleiden.

Natuurlijk talent / Goddelijke roeping

Exodus 4:14 - Toen ontbrandde de toorn van de HEERE tegen Mozes en Hij zei: Aäron, de Leviet, is toch uw broer? Ik weet dat híj uitstekend spreken kan. Bovendien, zie, hij trekt u tegemoet. Zodra hij u ziet, zal hij zich van harte verblijden.

De Heer spreekt tegen Mozes over zijn roeping en spreken.  Het is duidelijk dat God Mozes op het oog heeft en niet Aaron voor deze opdracht. God noemt het natuurlijke talent van Aaron en zijn verwantschap met Mozes.  In het natuurlijke en tastbare was Mozes goed georiënteerd. Hij wist waar hij de versterking moest halen om met zijn eigen onzekerheid om te gaan.

In het bedrijfsleven zien we ook dat leidinggevenden mensen, om zich heen verzamelen, die voor hen bepaalde taken en opdrachten kunnen uitvoeren om het doel te bereiken waarvoor hij / zij aangesteld is. Dat betekent nog niet dat zij in lijn met hun leidinggevende ook zo communiceren en aansluiting hebben. In opdracht van de leidinggevende kunnen heel veel zaken goed uitgevoerd worden. Maar gaat het om het eigenlijke, de ziel van het bewegen, dan moet de man / vrouw zelf in beweging komen en zich laten zien. Zijn werknemers zijn geen hulpjes om zelf achterover te leunen, maar moeten in het verlengde werken van hun baas.

Bij Mozes was er nog een aspect. Bloedband. Dit kan een pro zijn, omdat je elkaar goed kent van binnenuit. Het kan ook erg tegen je werken omdat je te goed weet hoe die ander is en de (on-)nodige wrijving kan gaan geven. Het tweede aspect wat de Heer over Aäron aanhaalt is: Hij is een Leviet. De taak van een leviet was om dienst te verrichten in de tabernakel. De Levieten waren als enige stam uitverkoren om de heilige voorwerpen van de tabernakel te dragen en daarin te dienen. Voor de gemeente wil dat zeggen dat ieder lid, elke gelovige, verantwoordelijk is zijn bijdrage aan het gemeente-zijn te leveren.  Zij, de levieten, hadden onder andere de taak om de tabernakel, en alles wat daarmee in verbinding stond, door de woestijn te vervoeren. Alles wat God ons in Christus aan de gemeente heeft geschonken, daarvan heeft Hij ons de verantwoordelijkheid gegeven als rentmeesters om dit door de woestijn van het leven heen te dragen. Wij zijn het transportmiddel  van Zijn glorie en gave in deze wereld.  

Daarbij was Aäron hogepriester. Hij moest als hogepriester voorspraak doen voor het volk voor het aangezicht van God op de grote verzoendag. Hij was door God apart gezet om in Zijn dienst op te treden. Niet als vertegenwoordiger van het volk naar een koning toe, maar als geestelijk leider om voorbede te doen en te zorgen dat het volk in relatie met God konden leven door de dienst van de tabernakel heen.

Als Leviet moest hij zich houden aan de voorschriften om zich toe te wijden en heilig te leven en zich niet te verontreinigen. Daarbij waren strikte regels. Zeker voor een hogepriester. Voor Mozes en Aaron was het belangrijk dat zij de roeping die God op hun leven gaf, zo moesten voeren, dat het ook paste bij het bewegen van God met hun leven.  Daarbij hoorde ook het spreken. God was niet onder de indruk van het natuurlijke talent, maar meer hoe zij met het spreken van God omgingen.  Dat geldt ook voor ons om de roeping waarmee wij geroepen zijn op die manier in ons leven uit te leven en doen, zoals God het heeft bedoeld en zoals het bij ons ieder persoonlijk past.

Exodus 4:15 - Dan moet u tot hem spreken en hem de woorden in zijn mond leggen. Ikzelf zal met uw mond en zijn mond zijn en u leren wat u doen moet.

God ging er niet vanuit dat het voldoende was als deze 2 geroepenen op pad gingen. Er moest nog iets gebeuren wat wij ook zien in het Nieuwe Testament.  Geen natuurlijke zalving van welwillende mannen. Maar, zoals Jezus het in Johannes 14 en 16 aan Zijn discipelen uitlegt.  Johannes 14:26 - Maar de Trooster, de Heilige Geest, Die de Vader zenden zal in Mijn Naam,  Die zal u in alles onderwijzen en u in herinnering brengen alles wat Ik u gezegd heb. Veel mensen hebben een voorstelling, dat ze wel weten wat ze willen zeggen, als het er op aankomt. Vaak vergeten ze gaande weg in het gewone te zeggen. waar het op aankomt. Het blijft dan bij een voornemen.

Zo mocht ik in 1986 een gitaar meenemen van thuis naar de Soest, waar ik de theologische opleiding volgde. Enthousiast ging ik aan de slag met het rammelen op de gitaar. Studenten om mij heen, liepen heel snel weg met vingers in de oren. Zowel de het spel als de gitaar waren van slechte kwaliteit. De speler was en is geen muzikant. Toch hebben de uren afgezonderd te spelen en oefenen vruchten afgeworpen in de jaren die er op volgden. Ondanks dat ik niet zonder papier kon spelen, heb ik mogen zien, dat we samen met jongeren hebben gezongen in jeugdclubs, kampen, op straat en zelfs meegespeeld in de muziekgroep op het podium van de gemeente. Het was niet het natuurlijk talent van mij, maar het verlangen om God te prijzen en Hem bekend te maken, dat er op de gitaar gespeeld werd.

Zo is het ook met ons spreken en gaan voor de Heer. Mozes was geroepen om het volk uit Egypte te leiden en Aaron was geroepen om tussen het volk en God te staan en te dienen in de tabernakel. Mozes kreeg de woorden en moest Aaron de instructies geven wat hij moest gaan spreken. Omgekeerde wereld van de Heer. God wilde Zijn goddelijke kracht verbinden op het Kairos moment door de man, die in eigen ogen het minst getalenteerd was. Waarom? Omdat blijkbaar het gebed en het hart van Mozes, die van God in beweging bracht om het zo te doen.  Wat lezen we verder in Exodus? Dat Mozes sprak tot farao. Dat was het proces. Aaron was de katalysator voor Mozes.  Hij was er, deed vervolgens niets en er niet toe, want God sprak tot Mozes en Mozes sprak tot farao. Maar Mozes was bemoedigd en had steun doordat Aaron er bij was. Was Aaron voor spek en bonen erbij? Nee. Samen gingen ze op pad. Waar 2 of 3 vergaderd zijn in de naam van de Heer, daar wil Hij in hun midden zijn. Aaron stond op zijn plek voor Mozes als deel van het volk en God zegende het werk en leven van Mozes door Aaron heen.

Je plaats innemen

Exodus 4:16 - En híj zal voor u tot het volk spreken. Dan zal het zó zijn: Híj zal voor u tot een mond zijn en ú zult voor hem tot een god zijn. (Toespreken vanuit het luisteren naar Gods stem) Aaron moest vanwege zijn natuurlijke gave spreken, namens Mozes. Mozes ontving de woorden van de Heer. Deze moest Aaron letterlijk overnemen alsof deze rechtstreeks door God tot hem gesproken werden.

Het gevaar van dit soort zaken is, zoals wij Nieuw Testamentische gelovigen tegenkomen:

1. Wij denken: Wie ben jij nou dat je deze woorden tot mij spreekt? Jij bent ook maar een mens met fouten net als ik. We schatten de Woorden  van de Heer te laag in en in plaats van naar God te kijken, kijken we naar de mens die namens Hem daar spreekt.

2. De andere kant kan het zo zijn dat iemand zegt een Woord van de Heer te

hebben of zegt : ‘ Zo spreekt de Heer’ ; dat deze in een absoluut positie komt. Er valt niets meer te zeggen. De Heer heeft gesproken. Wie ben ik om te zeggen dat het niet zo is? Daarom is het belangrijk kennis te hebben van het geschreven Woord van de Heer en zelf dicht bij Hem te blijven wandelen.

3.    Ander gevaar is dat wij onze mond houden, omdat we bang zijn dat we

Gods stem niet verstaan en misschien iets verkeerds zouden kunnen zeggen tegen de ander. In Nederland hebben we een sterke kritische houding  t.a.v. het spreken. Wanneer we horen dat  het ene wordt benadrukt, vertellen we gauw dat het andere is vergeten. Zonder bij stil te staan “wat” er tegen ons gezegd wordt en dat dit weleens een Woord van de Heer zou kunnen zijn, waarin Hij vindt dat wij daar bij stil moeten staan.

Kunnen we elkaar en onszelf de kans geven om op een nieuwe manier te spreken?  Durven we te luisteren?  Onze gekleurde bril van ervaring, ondervinding of het beter denken te weten dan de ander, kan ons enorm in de weg zitten. In het Nieuwe Testament krijgen we instructie over ons doen en laten om te veranderen in ons gedrag en taal. Dat alles te maken heeft met de innerlijke houding, die daar achter zit. Woorden gesproken met een koud hart, zal schade brengen aan zijn toehoorders. Ze roepen vraagtekens op. Woorden gesproken vanuit een leven dat niet overeenkomt, zorgt ervoor dat er verweer komt tegen het Woord, of dat mensen het niet zo nauw nemen.  Het is als het zaad dat niet in goede aarde kan vallen.

Het komt er nogal nauw op aan hoe woorden worden gesproken. Niet in geleerdheid zonder praktijk, maar vanuit het Hart van God door de houding, hart en spreken van ons als mens. Een muzikant vertolkt zijn muziek door de manier, waarop hij opgaat in het muziekstuk om het met zijn hart te spelen.

De discipelen spraken op 1^e Pinksterdag in nieuwe talen. De discipelen spraken in de verschillende talen waar mensen uit verschillende landen bij elkaar waren gekomen om het Pinksterfeest te vieren.

In Handelingen 2: 8 staat : En hoe kunnen wij hen dan horen, een ieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? God wil ons leren om de taal van de mensen om ons heen te spreken. Aan de ene kant in de taal waarin mensen hun hart kunnen uitdrukken. Mensen leren bij de inburgeringscursus een basis van de Nederlandse taal. Maar met hun hart spreken en uitdrukken doen zij in hun moedertaal.

Wat is onze moedertaal? Of beter gezegd. Wat is onze “Vaders taal”. Welke vader dienen wij? Mozes moest getransformeerd worden als volwaardige zoon van het huis van Jacob, die God als Zijn vader diende. Zo zijn wij geroepen om een volwaardige zoon / dochter te zijn van God om hem Lief te hebben. Liefde is de taal, die door ons heen spreekt. De taal, die onze houding, gedrag en woordkeuze beïnvloed. Wij maken de keuze om dit toe te laten, waardoor wij op een andere manier kunnen leven en gaan met hetgeen God geeft om te zijn in deze wereld.

Dan zal de wereld gaan zien en horen, welke taal wij spreken. Het schept nogal verwarring als je met 2 monden spreekt. Je kunt niet uit dezelfde bron zoet en bitter water hebben. Wat is mijn keuze vandaag? Welke taal wil ik spreken? Bitter van de ervaring, kennis en teleurstelling en mislukken? Of de taal die we in de Romeinen 8 : 37 lezen: Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad. Dat laatste geeft de doorslag bij Mozes. God houdt van Mozes en schenkt hem Zijn vertrouwen, zodat hij op weg gaat.

Het gevolg is, dat door hoogte en diepte het werk van God in het leven van Mozes zichtbaar is en wordt. Willen wij dat ook? Wij mogen met Paulus zeggen:

Ik vermag alle dingen in Hem, Die mij kracht geeft. Geen brandende braamstruik, maar het vuur van de Heilige Geest dat ons in vuur en vlam zet. Geen vreemd vuur van menselijke enthousiasme en ambitie, maar in afhankelijkheid en in de kracht van de Heilige Geest opstaan en gaan om te doen wat God tegen ons spreekt. Wil jij net als Jesaja zeggen: Hier ben ik, zend mij. (Jesaja 6: 8)

De tong is een vuur. Zij is de wereld van ongerechtigheid :zegt Jacobus 3:6.  Tegelijkertijd is de tong en onze mond een sleutel tot Gods Koninkrijk. Romeinen 10:9 - Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart gelooft, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden. Tussen Jacobus 3:6 en Romeinen 10:9 zit is Jesaja 6:5 en 6 Verootmoediging, reiniging en vergeving. Dat maakt ons spreken anders en komt het vuur, zout en licht van God in ons leven, waardoor wij vrucht gaan dragen als een Mozes en het doel bereiken wat God met ons leven voor heeft.